لا یوم کیومک یا ابا عبدالله

اى ابا عبدالله! هیچ روزى همچون روز تو (عاشورا) نیست. مضمون سخنى از زین العابدین‌ علیه السلام است. روزى امام سجاد علیه السلام به پسر عباس‌ علیه السلام نگاه کرد و گریست. یاد از روز احد کرد که حمزه در آن کشته شد، سپس یاد از موته کرد که جعفر بن ابى طالب آنجا به ‌شهادت رسید. سپس فرمود: «لایوم کیوم الحسین، ازدلف الیه ثلاثون الف رجل یزعمون‌ انهم من هذه الامة کل یتقرب الى الله عز و جل بدمه و هو بالله یذکرهم فلا یتعظون حتى ‌قتلوه بغیا و ظلما و عدوانا...». هیچ روزى چون روز حسین‌ علیه السلام نیست، که سى هزار نفر بر ضد او گرد آمدند که همه خود را از این امت مى‌پنداشتند و همه با ریختن خون او به‌ خدا تقرب مى‌جستند. او آنان را به یاد خدا مى‌انداخت، اما آنان پند نمى‌گرفتند تا آن که او را از روى ستم و تجاوز و دشمنى کشتند. خداوند، «عباس‌» را رحمت کند که ایثار کرد و امتحان داد و جان خویش را فداى برادرش کرد...».

امام حسن مجتبى و امیرالمؤمنین علیه السلام نیز خطاب به سیدالشهدا علیه السلام فرموده‌اند: «لایوم کیومک یا ابا عبدالله‌». گرچه همه شهادت ها و مصیبت هاى اهل بیت پیامبر، سنگین و اندوهبار است، اما آنچه در کربلا گذشت، بالاترین ‌داغ و سوگ بود و هیچ حادثه‌اى به دلخراشى عاشورا و هیچ امامى و شهیدى به مظلومیت ‌ابا عبدالله‌ علیه السلام و فرزندان او نیست.

این است که از جمله فوق، به عنوان تسلاى خاطر داغدیدگان هم استفاده مى‌شود و این توصیه ائمه است که هرگاه مصیبتى براى شما پیش ‌آمد، از عاشورا و مصائب اهل بیت‌ علیهم السلام یاد کنید تا تحمل داغ بر شما آسان شود.

مرثیه خوانان نیز، هرگاه از هر امامى روضه بخوانند یا از هر مصیبت جانگدازى یاد کنند، در پایان با نقل جمله بالا، گریز به کربلا مى‌زنند که بالاترین سوگهاست و بحق با توجه به‌ مصائب اهل بیت در کربلا، هر غم و مصیبتى کوچک و قابل تحمل مى‌شود.

پانویس

منابع

• جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.